Trouwringen zijn waarschijnlijk het meest universele symbool ter wereld. Er zijn maar weinig objecten die wereldwijd zo herkenbaar zijn. In welk land je ook komt, een trouwring en het signaal dat hiermee gegeven wordt is niet te missen. Als je gaat trouwen is het uitwisselen van de trouwring één van de hoogtepunten van je bruiloft en niet meer dan vanzelfsprekend. Veel stellen zullen dan waarschijnlijk niet eens nadenken over de traditie van de trouwring en waar deze eigenlijk vandaan komt.

Daarom is het leuk om hier eens in te duiken en het verhaal achter dit opmerkelijke stukje edel metaal, dat jij en je partner voor de rest van jullie leven van plan zijn te dragen, te vertellen.

De traditie van de trouwring: waar komt het gebruik van de ring vandaan?

De eerste trouwringen zijn gevonden langs de oevers van de Nijl in Egypte. Deze waren niet van edelmetaal maar gemaakt van simpele rietstengels. Voor de Egyptenaren had een ring een belangrijke betekenis. Door de ronde vorm werd het gezien als een symbool van oneindigheid en dus oneindige trouw aan elkaar.

Daarnaast heeft een ring ook dezelfde vorm als de zon. De zon was een belangrijk symbool en werd dan ook vereerd. In latere volkeren, zoals bij de oude Grieken en de Romeinen, werd deze traditie overgenomen.

Ten tijde van de Romeinen werden trouwringen van ijzer gemaakt om zo een “ijzersterk” huwelijk en een onbreekbare band tussen de geliefden te symboliseren. De vrouw kreeg de ring op de dag van de bruiloft van haar echtgenoot cadeau. Dat klinkt allemaal best romantisch maar dat was het niet het enige idee erachter.

In de Romeinse tijd was het vooral voor de vrouw belangrijk om aan te kunnen tonen dat zij bezet was. Daarom droegen in die tijd alleen de vrouwen een trouwring.

Trouwringen waren aanvankelijk voorzien van een sleutel. Dit was niet alleen als teken dat de vrouw zowel het hart van haar man had ontsloten maar ook zijn wereldse bezittingen. In de Romeinse tijd had een vrouw immers het recht op de helft van het fortuin van haar man.

Zowel bij de oude Egyptenaren als bij de Grieken en Romeinen werd een trouwring traditiegetrouw aan de vierde vinger van de linkerhand gedragen.

Vooral de Romeinen wezen er krachtig op dat deze vinger verbonden is met het hart via een ader genaamd “vena amoris” oftewel “de ader van de liefde”.  Om deze reden is er geen vinger specialer dan de ringvinger om de trouwring aan te dragen.

Edelstenen in trouwringen

In middeleeuws Europa werd het voor de rijke adel steeds meer mode om edelstenen te laten verwerken in de trouwringen. Niet alleen om de pracht, praal en rijkdom uit te kunnen stralen maar ook omdat diverse edelstenen bijzondere betekenissen hebben.

Robijnen waren populair vanwege hun rode kleur, de kleur van de liefde en het hart. Saffieren waren zeer geliefd omdat de blauwe kleur de hemel vertegenwoordigde en waarden als puurheid en trouw. De aquamarijn stond voor een gelukkig huwelijksleven.

Echter, als meest waardevolle en begeerlijkste edelsteen gold sinds de 15e eeuw de diamant. Dit werd gezien als het symbool van onverwoestbare liefde.

De traditie van de trouwring vanaf de tweede wereldoorlog en in de tegenwoordige tijd

Tot aan de tweede wereldoorlog was het in de westerse wereld traditie dat alleen de vrouw een trouwring droeg. Daar kwam echter ten tijde van de tweede wereldoorlog verandering in.

Mannen die naar het front gestuurd werden en hierdoor voor langere tijd van hun vrouwen gescheiden werden (en reden hadden aan te nemen hen nooit meer terug te zien) begonnen uit romantische overwegingen trouwringen te dragen met de gedachte dat ze zo hun grote liefde met zich mee droegen. Dit gebaar van liefde en genegenheid werd door latere generaties overgenomen.

Tegenwoordig is het dragen van een trouwring voor de overgrote meerderheid van mannen in de Westerse wereld de gewoonste zaak van de wereld. Als de trouwambtenaar de beroemde vragen heeft gesteld, zullen er ringen worden uitgewisseld.

In de tegenwoordige tijd is de trouwring een fundamenteel onderdeel van het huwelijk en symboliseert deze sieraad de liefde, toewijding en eeuwige trouw. Op deze manier, nadat het paar de liefde beloofd heeft, bezegelen de ringen de geloften en dienen ze om die belofte te onthouden.

Aan welke hand draag je een trouwring?

Eigenlijk is er geen eenduidig antwoord op deze vraag. Vind je de hierboven beschreven traditie van de Romeinen over de vena Amoris leuk of interessant en heb je het idee dat je ring dan dichter bij je hart gedragen wordt, kun je kiezen voor je linkerhand.

Ook kan geloofsovertuiging bepalen aan welke hand de trouwring gedragen hoort te worden. Rooms-katholieken dragen de trouwring aan de linker ringvinger. Protestanten horen de ring te dragen aan de rechter ringvinger.

Natuurlijk kan ook vanuit praktisch oogpunt bekeken worden aan welke hand de trouwring gedragen gaat worden. Voor iemand die rechts is kan het handiger zijn om de ring links te dragen en andersom. Op deze manier zal de ring minder beschadigen want beschadigingen passen uiteraard niet bij een gelukkig huwelijk.

Nu je weet waar de traditie van de trouwring vandaan komt, kun je aan de slag.